Boguszyce

          Położone 12 km od Opola, Boguszyce pojawiają się w dokumentach księcia Władysława Opolskiego jako „Bogusici” już w roku 1260 rok. Nie ma jednak pewności, czy istotnie chodzi o wieś w powiecie opolskim. Kolejne wzmiankowanie Boguszyc (jako Bogussicz) pochodzi z roku 1295 i zawiera się w dokumencie biskupa wrocławskiego Jana, dotyczącym fundacji kościoła św. Krzyża w Opolu. Liczona setkami lat historia wsi obfituje w dramatyczne epizody. Maszerowały przez Boguszyce armie szwedzkie, francuskie, pruskie, najtragiczniejsze wydarzenia rozegrały się jednak w  ostatnich dniach stycznia 1945 r., kiedy to po sforsowaniu Odry, do Boguszyc wdarły się oddziały Armii Czerwonej. W dwa dni wieś poszła z dymem, zginęło co najmniej 300 mężczyzn, kobiet i dzieci, blisko jedną trzecią ofiar stanowili cywilni uciekinierzy z Opola i okolicznych wsi. Dotąd nie udało się ustalić, co sprowokowało atak - czy był to zaplanowany dziki odwet, czy samowola rozpasanego żołdactwa. Dzisiejsze Boguszyce zaleczyły już dawne rany i niewielu żyje już bezpośrednich świadków tamtych wydarzeń. Pamięć pomordowanych przechowuje tablica pamiątkowa przy kościele parafialnym. Rozrzucone po wsi krzyże i kaplice opowiadają o sielskich latach, gdy najpoważniejszym problemem było gradobicie, a kaplica dzwoniła częściej na chrzest niż pogrzeb.
Na wschód od Boguszyc rozciągają się malownicze, nadodrzańskie łąki z oczkami starorzeczy - pamiątki czasów, gdy Odra była jeszcze dziką rzeką i szerokimi zakolami rozlewała się po okolicznych polach i łąkach. www.agroturystyka.boguszyce.pl

Starorzecza Odry
Pozostałością po dawnym, silnie meandrującym korycie Odry, są dziś niewielkie oczka wodne rozsiane na wschód od Boguszyc i Folwarku. W przekształconym rolniczo krajobrazie pól, te resztki starorzecza stanowią ostatnie refugium dawnych ekosystemów, typowych dla dolin wielkich, nizinnych rzek tworzących niegdyś urozmaiconą mozaikę zbiorowisk roślin wodnych i łąkowych. Strorzecza są dziś miejscem rozrodu krzyżówek, błotniaka stawowego, świerszczaków, trzciniaków i wielu innych gatunków ptaków. Wśród roślin zwracają uwagę szczególnie efektowne zespoły lilii wodnych - grążela żółtego i grzybieni białych.

"Kaplica Recali"
Kaplica wybudowana została  w roku 1737 przez Mateusza Recalę, karczmarza Prószkowskiego. Zadaniem kaplicy było mobilizowanie ludzi do pracy, wyznaczanie godzin mszy świętych oraz informowanie o najważniejszych wydarzeniach w życiu wsi.

"Krzyż Olsoka"
Stoi w miejscu, gdzie przez wiele lat regularnie powtarzające się gradobicia niszczyły uprawy. Na nic się zdawały procesje, zbiorowe modły i wyświęcenia. Dopiero krzyż ufundowany w roku 1893 przez M. i V. Olsoków uciszył żywioły.